tag:blogger.com,1999:blog-15142264182151753332024-02-07T09:37:02.813+05:30പിന്കാഴ്ചകള്അനിതാകൊക്കോട്ട്http://www.blogger.com/profile/10064305922920518221noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-1514226418215175333.post-36517111831498536612009-02-02T18:12:00.001+05:302009-02-02T18:14:47.373+05:30അടയാളങ്ങള്<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipjkpgn_qzn4Py9jOQMCO-TZyQu4c0l8pRCfGjxl-jEHFTTaTzcO_dOLNNOWsxcRDugbb-5u3Mhyphenhyphen0XfisXJa_nGxaZWRZUVH-x25JTfqBGvxKBZ9jAQ21OFfY09pmS18EYX8IKbiGejn93/s1600-h/221020081523.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipjkpgn_qzn4Py9jOQMCO-TZyQu4c0l8pRCfGjxl-jEHFTTaTzcO_dOLNNOWsxcRDugbb-5u3Mhyphenhyphen0XfisXJa_nGxaZWRZUVH-x25JTfqBGvxKBZ9jAQ21OFfY09pmS18EYX8IKbiGejn93/s320/221020081523.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5298003097161471442" /></a><br /><div>എന്റെ പ്രണയം ;</div><br /><div> അമ്ളഭരിതമായ എന്റെ പ്രണയം . </div><br /><div>പിച്ചളക്കോപ്പകളില് പകര്ന്നപ്പോള് </div><br /><div>പൊന്തിയ പുകകൊണ്ട്</div><br /><div>നിന്റെ കാഴ്ചയും ആകാശവും </div><br /><div>കവര്ന്നെടുക്കാന് തിടുക്കപ്പെട്ടമിന്നല്പ്പിണര് ;</div><br /><div>ഓരോ കവിളിലും മാംസത്തെ ദ്രവിപ്പിച്ച്</div><br /><div>ഉള്ളിലേക്ക് ഉരുകിയിറങ്ങി</div><br /><div>നിന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ അടിവരെ</div><br /><div>പൊള്ളിക്കുവാന് മോഹിച്ച ഉഷ്ണവാതം ;</div><br /><div>നിന്റെ സൂചനകളുടെ നീല വിതാനങ്ങളെ</div><br /><div> ധമനിയിലൂടെ കുതിക്കുന്ന ചോരയാല് </div><br /><div>കടും ചുവപ്പിലേക്ക് സ്നാനപ്പെടുത്തുവാന് </div><br /><div>വെമ്പിയ കടല് ക്ഷോഭം </div><br /><div>എന്റെ പ്രണയം .<br />അതിനെ ഡിസ്പോസബിള് ഗ്ളാസില് </div><br /><div>പകര്ന്ന് ആറുവാന് വെച്ചതിന്</div><br /><div>നിനക്ക് ഞാന് മരണം വിധിക്കുന്നു.</div><br /><div>മരിക്കും വരെ</div><br /><div> മരിക്കും വരെ </div><br /><div>നിന്നെ ഞാന് തൂക്കിലിടും. </div><div class="blogger-post-footer"><!-- Start FreeOnlineUsers.com -->
<a href="http://www.freeonlineusers.com">
<font color=#000000><script type="text/javascript" src="http://freeonlineusers.com/on1.php?id=64975"> </script> Online Users</font></a>
<!-- End FreeOnlineUsers.com --></div>അനിതാകൊക്കോട്ട്http://www.blogger.com/profile/10064305922920518221noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1514226418215175333.post-69439116686056581792007-12-23T13:00:00.001+05:302009-02-02T06:09:16.603+05:30കുളി<div>ഒരേ നേരം<br />വിരുദ്ധമായിരിക്കുമ്പോഴും<br />അഗ്നിയും ജലവും ഒരേ പോലെ.<br />അത് എല്ലാ പാപങ്ങളെയും ശുദ്ധമാക്കുന്നു;<br />എല്ലാ പാടുകളെയും മാച്ചു കളയുന്നു;<br />ഒരു നിലവിളിയുടെ ഓളം പോലും<br />അവശേഷിപ്പിക്കാതെ<br />ശൂന്യതയിലേക്കുള്ള ഒടുവിലത്തെ<br />വാതിലും തുറന്നിടുന്നു.<br />കാച്ചെണ്ണയില്<br />മൊരിഞ്ഞ ജീരകത്തിന്<br />പ്രാചീനമായ ഒരു രുചി.<br />കരിഞ്ഞ ഉള്ളിക്ക്<br />വെന്ത മാംസത്തിന്റെ ചുവ.<br />എണ്ണ പടര്ന്ന് വഴുക്കുന്ന<br />പടിക്കെട്ടുകള്ക്കപ്പുറം<br />ചായപ്പെട്ടിയില് നിന്ന്<br />ചൂണ്ടുവിരലിനാല് കോരി<br />നിലത്ത് പതിപ്പിച്ച കടും നീലയുടെ<br />ഒരാഴമായി ജലം.<br />ഓര്മ്മകളില് നിന്ന്<br />മറവിയിലേക്ക് ഒരു കുത്തൊഴുക്ക്<br />അഗ്നിയും ജലവും ഒരേപോലെ.<br />ഇളകുന്ന ഇലകള് പോലെ<br />ചലിക്കുന്ന ജലത്തിന്റെ,<br />വിസ്മൃതിയുടെ നിലയ്ക്കാത്ത സ്പര്ശം.<br />ചിത്രങ്ങള് പതിച്ച<br />വലിയ സ്ഫടിക ജനാല<br />പെട്ടെന്ന് തുറന്നതു പോലെ<br />ഒക്കെയും ഒറ്റമാത്രയില് നിലയ്ക്കുന്നു.<br />ഈര്പ്പം മാഞ്ഞ് പൂപ്പല് ഉണങ്ങിയ<br />പടവുകളുടെ മുകളില്<br />കാല്പ്പടങ്ങളില്<br />അവശേഷിച്ച നനവ് കൂടി<br />ഒപ്പിക്കളഞ്ഞ് മടങ്ങുമ്പോള്<br />ഓര്മ്മകള് മാത്രം<br />തര്പ്പണം കഴിഞ്ഞ് മുങ്ങിക്കയറിയിട്ടും<br />വിരലില് നിന്നൂരാന് മറന്നൊരു<br />മോതിരവളയം കണക്കെ................</div><div class="blogger-post-footer"><!-- Start FreeOnlineUsers.com -->
<a href="http://www.freeonlineusers.com">
<font color=#000000><script type="text/javascript" src="http://freeonlineusers.com/on1.php?id=64975"> </script> Online Users</font></a>
<!-- End FreeOnlineUsers.com --></div>അനിതാകൊക്കോട്ട്http://www.blogger.com/profile/10064305922920518221noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-1514226418215175333.post-9611757689616869012007-11-15T12:12:00.001+05:302009-02-02T06:13:46.172+05:30മിസ്സ്ഡ് കാള്മരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന<br />മകന്റെ അരപ്പട്ടയില്<br />മൊബൈല് ചിലയ്ക്കുന്നു<br />ഹോം കാളിങ്ങ്.........<br />നിലച്ച മിടിപ്പുകളെ<br />തിരികെ വിളിക്കാന് വെമ്പി<br />മറുതലയ്ക്കല് അമ്മ<br />ഒന്നു നിലച്ച് പിന്നെയും......<br />മണിയൊച്ചകള്ക്കും<br />പായലിന്റെയും ഉപ്പിന്റെയും കടല് മണത്തിലേക്കു<br />താണു പോകുന്ന ഉടലിനും<br />കുറുകേ<br />ഒരു കടല് പാമ്പ് തുഴഞ്ഞു പോയി<br />അതിന്റെ വാലറ്റത്ത് ഒരു വാള്ത്തലപ്പിന്റെ തിളക്കം<br />കടല് ചണ്ടിയും ചെളിയും<br />കുരുങ്ങിയ ശിരസ്സില്<br />ഒരു ചിപ്പിത്തുണ്ട്......<br />ഒടുക്കം<br />കറുത്ത് കരിവാളിച്ച്<br />കനം കുറഞ്ഞൊരു പെട്ടിയിലടയ്ക്കപ്പെട്ട്<br />അവന് വീടെത്തുമ്പോള്<br />കടല് കുടിച്ച് കരിം പച്ച നിറമായ<br />അരപ്പട്ടയില് നിന്നും<br />അനാഥമായ ഈ വിളി<br />ആര് കണ്ടെടുക്കാന്.......?<div class="blogger-post-footer"><!-- Start FreeOnlineUsers.com -->
<a href="http://www.freeonlineusers.com">
<font color=#000000><script type="text/javascript" src="http://freeonlineusers.com/on1.php?id=64975"> </script> Online Users</font></a>
<!-- End FreeOnlineUsers.com --></div>അനിതാകൊക്കോട്ട്http://www.blogger.com/profile/10064305922920518221noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-1514226418215175333.post-69509035218523929612007-02-28T22:43:00.000+05:302007-11-15T15:27:44.483+05:30ശേഷിക്കുന്നവര്<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigRzQo7avQ6hpR4xhsge4bflYuROCztwtF0UG58rzoRhF85wG1YiN5ay6qfv8oG1XPryiYy-2VcxHy_-9Jjv14B1Sg2hqG6Xw0d5qMH044quqzwf5ytqsE7EzbImEgLp8l5EtH28gJVsWS/s1600-h/DSC01843.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5133004081379885714" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigRzQo7avQ6hpR4xhsge4bflYuROCztwtF0UG58rzoRhF85wG1YiN5ay6qfv8oG1XPryiYy-2VcxHy_-9Jjv14B1Sg2hqG6Xw0d5qMH044quqzwf5ytqsE7EzbImEgLp8l5EtH28gJVsWS/s320/DSC01843.JPG" border="0" /></a><br /><div>പടി തെണ്ടി നടതെണ്ടി<br />പാതിരാവെത്തുന്നു<br />പടിവാതില് ചാരി നമുക്കുറങ്ങാം<br />ജനലു തുറക്കേണ്ട;നിദ്രയില്<br />ഇരുളെത്തി നമ്മേ വിഴുങ്ങിടാം.<br />പടി തെണ്ടി നട തെണ്ടി<br />പാതിരാവെത്തുന്നു<br />പടി വാതില് ചാരി നമുക്കുറങ്ങാം<br /><br />വാക്കുകളെല്ലമടച്ചു നാം<br />പുസ്തകം പോലും തുറക്കാതെ<br />മിണ്ടാതെ മിണ്ടാതെ<br />രാത്രിയൂടച്ഛന് വരുന്നതും<br />കാതോര്ത്തു നില്പതും<br />പിന്നോരു രാത്രിയിലച്ഛന്<br />വരാതെ നാമാര്ത്തരായ്<br />ഇന്ത്യയ്ക്കുമേലേ മയങ്ങുന്നതും<br />പിന്നെ പുലര്ച്ചയില്<br />ആളൊഴിഞ്ഞിടവഴിച്ചോരയില്<br />കാലുതെന്നുന്നതും<br />ഏറെക്കറുത്തോരു പാട്ടുമായ്<br />ബലിക്കാക്കകള് ചുറ്റിപ്പറന്നതും<br />ഇരവിലോര്ക്കയാല് നമ്മള് തന്<br />പുരയിടങ്ങളില് പൂവിട്ട<br />നിലവിളിക്കും മുളങ്കാടുകള്.<br /><br />അമ്മയെങ്ങെന്നു നാമുഷ്ണിച്ചു<br />ചൊല്ലവേ<br />നീണ്ടു കിടപ്പൂ നിരാര്ദ്ര<br />മൌനങ്ങളാല് നീറുന്ന നട്ടുച്ചകള്<br />കുരുതി,കാട്ടാള;നിരവെന്നു<br />വെളിപാടു തേങ്ങവേ<br />പിന്നെയും തകരവിളക്കിന്റെ<br />തിരിയായൊരമ്മയേ<br />കാതോര്ത്തിരിപ്പവര് നമ്മള്.<br /><br />ഉടലിലാദ്യമേ പെയ്ത<br />മഴയൊന്നുമറിയാതെയിരവിന്റെ<br />പായല് വഴുക്കുന്നതറിയാതെ<br />ഇടവഴിയിലിന്നെന്റെ-<br />യേട്ടനുമുറക്കമായ്<br />ഒരു തുണിത്തുമ്പിലായ്<br />പലിശയില്ലാക്കടം പോലെ<br />ജീവിതപ്പണയവുംതിരികെ<br />വെച്ചിന്നെന്റെ ചേച്ചിയുമിറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു.<br /><br />ചുട്ടു നീറുന്നു കരള്ത്തടം<br />നെറ്റിപൊള്ളിത്തിളയ്ക്കുന്നു<br />ചെത്തി പോലെ ചുവപ്പാര്ന്ന<br />വാക്കുകള്;ഒറ്റമാത്രയെന്<br />കണ്ണില് വീഴും കിനാവിന്റെ<br />വര്ണ്ണനൂലുകള്<br /><br />അമ്മയെന്നേ വിളിച്ചില്ല<br />അച്ഛനൊന്നും മൊഴിഞ്ഞില്ല<br />ആരുമേ ചേര്ത്തണയ്ക്കാതെ<br />ആരുമേ വിരലു നീട്ടാതെ<br />ഉപ്പുതീരങ്ങളില് നമ്മള്<br />കുഞ്ഞുങ്ങളൊറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നു<br />അരുകിലത്രയ്ക്കു കയ്പ്പാര്ന്ന<br />ജീവിതത്തിരമാലകള്<br />പിറകിലെന്നും പതുങ്ങി<br />ത്തുറിക്കുന്ന കണ്ണുകള്<br />കയറിന് കുരുക്കുമായ്<br />പടവിലിന്നിന്റെ സേവകര്,<br />നാലു ചുറ്റിലും നാഴികക്കോലുമായ്<br />കണ്ണുകുത്തിപ്പൊളിക്കുവാന്<br />നാടുവാഴികള്............<br /><br /><br />നമ്മള് ശേഷിപ്പവര്<br />ചുട്ടുതിന്നിട്ടുമീ<br />നാട്ടുപാടത്തു കണ്ണുചിമ്മി<br />ചിരിപ്പവര് .<br />മണ്ണുതിന്നും മരിക്കാതെ<br />നെഞ്ചുയര്ത്തുവോര്<br />നമ്മള് ശേഷിപ്പവര്<br />പടിതെണ്ടി നട തെണ്ടി<br />പാതിരാവെത്തുന്നു<br />പടി വാതില് ചാരി നമുക്കിരിക്കാം.</div><div class="blogger-post-footer"><!-- Start FreeOnlineUsers.com -->
<a href="http://www.freeonlineusers.com">
<font color=#000000><script type="text/javascript" src="http://freeonlineusers.com/on1.php?id=64975"> </script> Online Users</font></a>
<!-- End FreeOnlineUsers.com --></div>അനിതാകൊക്കോട്ട്http://www.blogger.com/profile/10064305922920518221noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1514226418215175333.post-19124576423853566712007-02-26T22:49:00.001+05:302009-02-02T06:17:02.879+05:30പ്രണയത്തെക്കുറിച്ച് മൂന്ന് കവിതകള്<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgimKMZfZixUe0xbKTdH22ogAMsmUOm3RqftxtM1XKcjujBoP4eJ_a7aAL89ySEpRN128ccX65n1fbSPaaH9RunvtQowfOOef84KmWWae18NXCkSegniBucVyChApHG_0JDqO_OYxW7QXDL/s1600-h/DSC02071.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5133006641180394162" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgimKMZfZixUe0xbKTdH22ogAMsmUOm3RqftxtM1XKcjujBoP4eJ_a7aAL89ySEpRN128ccX65n1fbSPaaH9RunvtQowfOOef84KmWWae18NXCkSegniBucVyChApHG_0JDqO_OYxW7QXDL/s320/DSC02071.JPG" border="0" /></a><br /><br /><br /><div><div>1.<span style="font-size:130%;">പ്രണയത്തിന്റെ പാഠഭേദങ്ങള്</span><br />(<em>1)</em><br />രാധേ രാധേ<br />എന്നുവിളിച്ച്<br />ഇടവഴിയിലേക്കോടുന്നവനാരാണ്?<br />അവനു കിറുക്കാണ്<br />മുഴുക്കിറുക്ക്<br />കണ്ണനാണ് താനെന്ന് അവനു തോന്നും<br />ചരല് മുറ്റത്തിനപ്പുറം<br />ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നു പോകുന്ന<br />നീളന് പാവാടക്കാരികളൊക്കെയും<br />തന്റെ രാധയെന്ന് അവന് ധരിക്കും;<br />തുടലില്ലാത്ത നേരത്തൊക്കെ<br />അവനിട വഴിയിലേക്കോടും;<br />പാവം.<br />നാല് പെണ്കുട്ടികള് കഴിഞ്ഞ് അമ്മയ്ക്ക്<br />കിട്ടിയപൊന് കണിയായിരുന്നല്ലൊ അവന്!<br />(<em>2)</em><br />കണ്ണാ<br />ഇങ്ങനെ മഴ<br />ചറപിറെ പെയ്യുമ്പോള് ജനാലയ്ക്കല്<br />നോക്കിനില്ക്കാന് എന്തു രസമെന്നോ!<br />മഴക്കാഴ്ച്ചയില്<br />നിന്റെ കണ്ണിലെ അലയിളക്കങ്ങള്<br />മഴയൊച്ചയില്<br />നിന്റെ പുല്ലാങ്കുഴലിന്റെ പിറുപിറുക്കല്<br />മഴവിരലുകളെന്നെത്തൊടുമ്പോള്<br />നിന്റെ കൈകള്തൊട്ടമാതിരി<br />കണ്ണാ<br />നീയെന്തിനാണിങ്ങനെ മിഴിച്ചു നോക്കുന്നത്?<br />കണ്ണനോ<br />ഞാന് ഉണ്ണിയാണ്<br />പുത്തന് പുരയ്ക്കല് ഗോവിന്ദന് മകന്<br />പി.ജി.ഉണ്ണികൃഷ്ണന്<br />കുഞ്ഞുന്നാളില് അമ്മ പോലും എന്നേ<br />കണ്ണനെന്നു വിളിച്ചിട്ടില്ലല്ലൊ.<br />ആട്ടെ കുട്ടി ആരാണ്?<br />എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ലല്ലൊ.<br />(<em>3)</em><br />നനഞ്ഞ കാറ്റില്<br />തേക്കിന് പൂവുകളുടെ മണം<br />മൈതാനത്ത് വെയില്പ്പീലികളില്<br />എണ്ണമില്ലാത്തത്ര തുമ്പികള്.<br />വേനല് മോഷ്ടിച്ച പുഴകളെയും<br />തിരഞ്ഞുപോയ<br />ബുദ്ധന്റെ കഥ<br />വിശുദ്ധ പുസ്തകത്തില് നിന്ന്<br />ആരോ ഉറക്കെ വായിക്കുന്നു<br />അവളുടെ കണ്ണിലെ<br />തിരയടങ്ങിയ തുളുമ്പാത്ത<br />ലവണ സമുദ്രത്തില് നിന്ന്<br />ഒരുതുള്ളി<br />ഒരുതുള്ളി മാത്രം<br />പൊടിപിടിച്ച ഗിത്താറിന്റെ<br />ഉടലിലേക്കു പൊഴിയുന്നു.<br />ഒന്നുമില്ല,ഒന്നും<br />പേരില്ലാത്തൊരു രാഗം മാത്രം.<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcw8eF0OK2TRKJwxqdNFe20tgne9fH2G9KumlqRqfjYI4tvJAU-QBxj5j5x3qD9GIJaPD4pW-OnYy8QwFpTohK89ZfXlDX8LxgKk3vwaBqPiGjIGjqqYZt3TC6DsD15QuQpJcAuyJY_-Sg/s1600-h/07102007094.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5133008067109536450" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcw8eF0OK2TRKJwxqdNFe20tgne9fH2G9KumlqRqfjYI4tvJAU-QBxj5j5x3qD9GIJaPD4pW-OnYy8QwFpTohK89ZfXlDX8LxgKk3vwaBqPiGjIGjqqYZt3TC6DsD15QuQpJcAuyJY_-Sg/s320/07102007094.jpg" border="0" /></a><br />2.<span style="font-size:130%;">വര്ഷകാലരാഗങ്ങള്</span><br />നഗരമേ<br />നീയെന്റെ പ്രണനെത്തരികെന്നു<br />വഴിയരുകിലേതോ കിറുക്കന്റെ മൊഴി<br />ദൂരെ നിന്നേതോ<br />ദുരന്തഗീതം പോലെ<br />രാത്രിയുടെ ചൂളംവിളി<br />അരികെ നീ<br />എന്റെ പ്രാണനെന്നെഴുതി ഞാന്<br />ചുവടേകുറിക്കുന്നൊരക്ഷരം<br />ഓര്മ്മകളൊരേനേരമഗ്നിയും<br />തിരസ്കാരവും നിറച്ചുകൊണ്ട്<br />അരികെ നീ.<br />ഏതോ വഴിയമ്പലത്തിന്റെ<br />മൂലയില് കണ്ട<br />പഴയ മണ്പ്രതിമയോ<br />പാതിയിലെന്നും തകര്ന്നു<br />തനിച്ചിരുന്നേങ്ങുമെന്<br />വീടിന്റെയൊച്ചയോ<br />അറിയില്ലെനിക്കു നീ<br />അരികെ നില്ക്കുമ്പൊഴോര്മ്മകള്<br />നുരയ്ക്കുന്നതല്ലാതെ<br />നിമിഷ വേഗങ്ങളേമോഷ്ടിച്ചു<br />ഹൃദയം മിടിയ്ക്കുന്നതല്ലാതെ<br />അറിയില്ലെനിക്കൊന്നും.<br />മഴകളോരോന്നിലും മുങ്ങി<br />മരിക്കുന്നൊരൊറ്റ<br />സ്പര്ശമായ്,ഗന്ധമായ്<br />ഭൂമികൈവിട്ട കരുണയും<br />കയ്ക്കുന്നപ്രാര്ത്ഥനക്കെട്ടുമായ്<br />നീ വന്നു നില്ക്കുന്നു.<br />പിന്നെയുമെന്നിലടഞ്ഞ<br />ജനാലകളെല്ലാം തുറക്കുന്നു.<br />അരുത് വാക്കുകള്<br />നമ്മളെ മോഷ്ടിച്ചകന്നു പോം<br />ചതിയരാം സഹചാരികള്<br />അരുത് സ്പര്ശങ്ങള്<br />അറികെ നമ്മെത്തനിച്ചിട്ടു<br />കടവൊഴിഞ്ഞു പോം സ്നേഹങ്ങള്.<br />പടികളെല്ലാമിറങ്ങിയതാണു നാ-<br />മൊടുവിലിന്നതിന്<br />പാടുമാത്രമാണെങ്കിലും<br />എരിയുമോര്മ്മയാല് അല-<br />യിരമ്പുന്ന നോക്കിനാല്<br />എന്നുള്ളുപൊള്ളുന്നു.<br />കാട്ടുചെടികളില് പൂത്ത<br />പ്രണയത്തിന്റെ ഗന്ധങ്ങളല്ലാതെ<br />ഇല്ല നീയൊന്നും മണക്കില്ല<br />അത്രമേല് സ്നിഗ്ദധമെന്നറിയുന്ന<br />സ്പര്ശങ്ങളല്ലാതെ<br />ഇല്ല നീയൊന്നും തൊടാറില്ല<br />വെറുതേ കുറിച്ചിട്ട വാക്കുകളല്ലാതെ<br />പുറമേ വിരിയുന്ന പൂവുകളല്ലാതെ<br />നീയൊന്നുമറിയില്ല<br />അത്രമേലത്രമേല്<br />അരികെ നില്ക്കുമ്പോഴും<br />നീയെന്നെയറിയില്ല.<br />നഗരവൃക്ഷങ്ങളില് ചേക്കേറുവാന്<br />വന്ന പക്ഷികളൊടുക്കം<br />പടിഞ്ഞാട്ടു പോകുന്നു.<br />ഇരുളിലൂടെന്റെ കൂടുതേടി<br />തനിച്ചു<br />ഞാന്പോകുന്നു.<br />പിന്നെയും<br />ജനാലകള്നിന്റെ<br />ഗന്ധങ്ങളില് പൂക്കുന്നു<br />സന്ധ്യകള്<br />നിന്റെ നാദങ്ങളില്<br />സാന്ദ്രമാവുന്നു.........<br />3.പ്രണയം</span><br />പ്രണയം<br />മുനയ്ക്ക് മൂര്ച്ചയേറിയ<br />ഒരു സര്ജിക്കല് നീഡിലാണ്.<br />ആത്മാവിലൂടെഅതി സൂക്ഷ്മതയോടെ<br />അതിവേഗം അത് കയറിയിറങ്ങുന്നു.<br />തിടുക്കം കൊണ്ടോ<br />അതോമറ്റെന്തെങ്കിലും കൊണ്ടോ<br />ആ നേരം വേദനയറിയുന്നില്ല.<br />പിന്നെ മുറിവുണങ്ങാന്<br />കാത്തിരിക്കുമ്പോഴാണ്,<br />മുറിഞ്ഞ<br />കോശങ്ങള് പരസ്പരം<br />മുഖംനോക്കിയിരിക്കുമ്പോഴാണ്<br />ഉള്ളില്<br />വേദനയുടെ സൂചിക്കുത്ത്.<br />ഓര്മ്മകള്ക്ക്<br />ചെമ്പകത്തിന്റെ<br />ഗന്ധമാണ്.<br />കൊടും വേനലില്<br />ഉള്ളുലഞ്ഞ് പൂക്കുന്ന<br />ചെമ്പകത്തിന്റെ<br />കത്തുന്ന മണം.<br />ഇന്നുംആ മണമേല്ക്കെ<br />എനിക്ക്നിന്നെ കാണാം.<br />നിന്റെ കണ്ണുകള്.<br />നോക്കി നോക്കിയിരിക്കെ<br />അഴിമുഖത്ത്<br />പുഴയെ സമുദ്രമെന്ന വണ്ണം<br />എന്നേ ആവാഹിച്ചെടുത്ത<br />നിന്റെ കണ്ണുകള്.<br />ആകയാല്<br />ഞാനിന്നുമെന്റെ<br />ഇത്തിരി മുറ്റത്തൊരു<br />ചെമ്പകതൈ നട്ടിരിക്കുന്നു.<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlZRbza_x7PQ4jvVIPO6ut8urPnRj-cjmsdsLnUWZQc-I7t-8M0TzDzLSS-rqkuwECkcqpk3Q2wKpabWIRy7etKJjEQORkTZzKn_Uu8SslNP4M4Fl2mRKUL9jiFVPeZegIuRm5VtarIHnx/s1600-h/11102007108.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5133006074244711074" style="WIDTH: 229px; CURSOR: hand; HEIGHT: 90px" height="215" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlZRbza_x7PQ4jvVIPO6ut8urPnRj-cjmsdsLnUWZQc-I7t-8M0TzDzLSS-rqkuwECkcqpk3Q2wKpabWIRy7etKJjEQORkTZzKn_Uu8SslNP4M4Fl2mRKUL9jiFVPeZegIuRm5VtarIHnx/s320/11102007108.jpg" width="123" border="0" /></a><br /><br /></div></div><div class="blogger-post-footer"><!-- Start FreeOnlineUsers.com -->
<a href="http://www.freeonlineusers.com">
<font color=#000000><script type="text/javascript" src="http://freeonlineusers.com/on1.php?id=64975"> </script> Online Users</font></a>
<!-- End FreeOnlineUsers.com --></div>അനിതാകൊക്കോട്ട്http://www.blogger.com/profile/10064305922920518221noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1514226418215175333.post-72127868176614019952007-02-25T21:57:00.000+05:302007-11-15T16:09:49.403+05:30അകംപൊരുള്<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOHnKVRbyYLE0iZEv-v9J1l_MruegwWQUnkQaPKVJZggrYFuuqm1_xWqi0h92O0e03cS9tPAAuTAwxS4m9cV9p6ImEiJYtjAc0T_vCVRLdpcCZM1HS_5PEKjCePbtpfiVvY8f7wnZRHUus/s1600-h/30102007203.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5133014775848452834" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOHnKVRbyYLE0iZEv-v9J1l_MruegwWQUnkQaPKVJZggrYFuuqm1_xWqi0h92O0e03cS9tPAAuTAwxS4m9cV9p6ImEiJYtjAc0T_vCVRLdpcCZM1HS_5PEKjCePbtpfiVvY8f7wnZRHUus/s320/30102007203.jpg" border="0" /></a><br /><div>ഏതോ കവിതയുടെ മിടിപ്പിലേക്ക്<br />കാതു ചേര്ക്കുമ്പോഴാണ്<br />അതറിഞ്ഞത്;<br />ഉള്ളിലെവിടെയോവേദനിപ്പിക്കുന്ന<br />ഒരു ചൂടുകാറ്റുണ്ട്.<br />ദിശകള് മാറിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന<br />ചിലനേരം നിലച്ചും<br />ചിലപ്പോള് ആക്രമിക്കാനടുത്തും<br />കാറ്റുകളുടെ ഒരു പ്രവാഹം.<br />ഓരോകാറ്റും നിലയ്ക്കുമ്പോള്<br />ഉള്ളില്നിറയെ മുറിവുകളെന്നറിയുന്നു.<br />പക്ഷേ,എവിടെ?<br />എത്രയാഴത്തില്?<br />പിന്നെ എല്ലാപ്പുറങ്ങളുംകൂര്ത്ത<br />വെള്ളാരങ്കല്ലുകളെ കാറ്റ്<br />എനിക്കുള്ളില് അമ്മാനമാടാന് തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ്<br />ഞാനൊരു വൈദ്യനെത്തിരഞ്ഞത്.<br />ഉഷ്നം നിറഞ്ഞകാറ്റുകള്ക്കും<br />വിയര്പ്പിറ്റുന്ന വേവലാതികള്ക്കും<br />അനാഥമാകുന്ന അമ്പരപ്പുകള്ക്കും<br />അപ്പുറത്തെവിടെയോ<br />പച്ചയുടെ<br />ഇന്ദ്രനീലത്തിന്റെ<br />വെളുപ്പിന്റെ ഒരു വീടുണ്ട്.<br />വൈദ്യന്<br />കുഞ്ഞുന്നാളില് പൊട്ടിയും പോറിയും<br />തേഞ്ഞു വീണും<br />ചുവപ്പായ കാല്മുട്ടില്<br />മരുന്നു തേച്ചിരുന്ന ഒരോര്മ്മ<br />അതേവൈദ്യന്<br />അതേ മുറി<br />അതേ ഇരിപ്പിടങ്ങള്<br />കാത്തിരിപ്പിന്റെ മുഷിവു കൂടാതെ<br />അകത്തു കടന്നു<br />പഴയ അതേ കുട്ടിക്ക്<br />വളര്ന്നപ്പോഴുണ്ടായ എല്ലാപരിണാമങ്ങളുടേയും<br />സ്വഭാവികതയോടെ<br />രോഗവിവരം ഞാന് പറഞ്ഞു.<br />‘പുറമേ കാണാത്ത രോഗങ്ങള്<br />ഞാന് ചികിത്സിക്കാറില്ലല്ലൊ’<br />പുറമേ കാണാത്തരോഗങ്ങള്<br />ഞാന് അമ്പരന്നു<br />എല്ലാ രോഗങ്ങളും പുറമേ കാണുമോ?<br />പുറമേക്ക് അറിയാത്തവയൊന്നും<br />രോഗമല്ലെന്നു വരുമോ?<br />‘എനിക്കുള്ളില്<br />കൊടുംകാറ്റുകളാണ് ഡോക്ടര്<br />ചില നേരം തലച്ചോറില്<br />മറ്റു ചിലനേരങ്ങളില് ഉള്ളിലാകെ’<br />നിര്ത്ത് കുട്ടീ..<br />കൊടുംകാറ്റുകള് ഭൂമിക്കു മീതെയാണ്.<br />മനുഷ്യശരീരത്തിനുള്ളില് വീശിയടിക്കുന്ന<br />കൊടും കാറ്റുകളേപ്പറ്റി<br />വെറും കാറ്റുകളേപ്പറ്റി<br />ഒരു വൈദ്യശാസ്ത്രവും എനിക്കറിയില്ല.<br />പണ്ടത്തെ സൌമ്യന്<br />ഇന്നത്തെ വിവേക വൃദ്ധന്<br />പുറത്തേക്കു വിരല് ചൂണ്ടി.<br />പുറത്ത്<br />പലനിറങ്ങളും പുറമേയ്ക്കു ധരിച്ച്<br />അകമേ കാറ്റത്ത്<br />അടര്ന്നു മുറിയുമെന്നു ഭയം തുളുമ്പുന്ന<br />വേരുകളോടെ<br />എന്തൊരു ജീവിതമാണിത്<br />ദൈവമേ........<br />തലച്ചോറിന്റെ ഓരോ ചുളിവിലൂടെയും<br />ഉഴുതുമറിച്ചു കൊണ്ട്<br />ഒരു കാറ്റ് പാഞ്ഞു നടക്കുന്നു;<br />ഉള്ളിലിപ്പോള് ഒരു മരുപ്പരപ്പിന്റെ<br />തിളയ്ക്കുന്ന ഉഷ്ണമാണ്.<br />ശാന്തസമുദ്രത്തിന്<br />മറ്റനേകം സമുദ്രങ്ങള്ക്ക് അകമേ<br />മറ്റൊരാളുമറിയാത്ത<br />ഉഷ്ണവും ശീതവുമായ<br />പ്രവാഹങ്ങളേകുറിച്ചു പഠിച്ച<br />പാഠങ്ങള് ഞാനോര്ത്തു<br />ഒരു ഭൂപടമായിരുന്നെങ്കില്<br />എത്ര നന്നായിരുന്നു<br />ഉടലിന്റെ അതിരുകളിലൊതുങ്ങുന്ന<br />ഈ ലോകത്തെ<br />തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കമായിരുന്നു.<br />കൊടുംകാറ്റുകളും<br />ഉഷ്ണപ്രവാഹങ്ങളും<br />എങ്ങനെ എവിടെ നിന്ന്<br />ഉത്ഭവിക്കുന്നു എന്നറിയാമായിരുന്നു.<br />ആരോ പറഞ്ഞു<br />ഭൂമിശാസ്ത്രങ്ങള് ഭൂമിക്കാണ്;<br />മനുഷ്യനുള്ളത് മനശാസ്തങ്ങളാണ്.<br />ശീതീകരിച്ച മുറിയിലെ<br />കാത്തിരിപ്പിനൊടുവില്<br />നിശ്ചലമായ മനസ്സോടെ<br />ഞാന് അദ്ദേഹത്തിനു മുമ്പിലെത്തി<br />വയസ്സെത്ര?<br />എത്ര കൊല്ലം വിദ്യാലയത്തിലുണ്ടായിരുന്നു?<br />എത്ര തവണ തോറ്റു?<br />തൊഴിലുണ്ടോ?<br />ഉറങ്ങാറുണ്ടോ?<br />ഉറക്കത്തില് സ്വപ്നങ്ങള് ഉണ്ടാവുമോ?<br />എത്ര തവണ ആത്മഹത്യയ്ക്കു ശ്രമിച്ചു?<br />എത്ര പ്രണയങ്ങളുണ്ടായി?<br />അച്ഛനോട്<br />അമ്മയോട്<br />സഹോദരങ്ങളോട്<br />ബന്ധങ്ങളുടെ രീതിയെന്തായിരുന്നു?<br />ചോദ്യങ്ങളുടെ വളവു തിരിവുകളില്<br />ഞാനൊരു പൂജ്യമായി.<br />കൂര്ത്ത കണ്ണുകള് കൊണ്ട്<br />എന്നേ വിലയിരുത്തി<br />പലനിറങ്ങള് നിറച്ച<br />ഒരു കൂട്ടം മരുന്നുകള് തുണക്കാരന്റെ<br />കൈയ്യിലേല്പ്പിച്ച്<br />രഹസ്യമായി എന്തൊക്കെയോ<br />പിറുപിറുത്ത്<br />ഒരു ചൂണ്ടു വിരല് തുമ്പിലൂടെ<br />എന്നേ പുറത്താക്കുമ്പോള്<br />പുറത്ത് ഉഷ്ന കാലത്തിന്റെ ഒരല<br />അകത്തും ചൂടുതന്നെ.<br />വഴിയിലും<br />വീട്ടുമുറിയിലും<br />പരിചയമുള്ള ഓരോ കണ്ണിലും<br />വിഭ്രമിച്ച് വികൃതമായ മനസ്സിന്റെ ഗണിതം<br />എന്നേതുറിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്<br />തലച്ചോറിനു മീതേ ഒരു മഞ്ഞു പടലം<br />വന്നു മൂടിയാലെന്ന പോലെ<br />ഞാന് ശാന്തയായി.<br />മരവിപ്പിന്റെ<br />നിര്മമത്വത്തിന്റെ<br />വിരക്തിയുടെ മഞ്ഞുപാളികള്ക്കു<br />താഴെയിരുന്ന്<br />ഒരു മനസ്സിന്റേയും മനസ്സാക്ഷി<br />സൂക്ഷിപ്പുകാരന്റേയും കണക്കുകള്ക്ക്<br />മുറിവൈദ്യത്തിന് മുഴുവന് വൈദ്യത്തിന്<br />ഒന്നും വഴങ്ങുന്ന ഒന്നല്ല<br />മനസ്സിന്റെ കൊടുംകാറ്റുകള് എന്ന്<br />ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.<br />അറിവുകള് ഒരു പുറം തോടാക്കി<br />അതിനുള്ളില് സ്വസ്ഥമായിരിക്കാനൊരുങ്ങവേ<br />പിന്നെയും കൊടുംകാറ്റുകള് വരികയായി.<br />ആകാശങ്ങളില് നിന്ന്<br />സമുദ്രത്തിന്റെ അധോതലങ്ങളില് നിന്ന്<br />കൊടുംകാറ്റുകളുടെ<br />ചൂളം വിളി;<br />ഉഷ്നക്കാറ്റുകളുടെ സ്പര്ശം<br />ഉള്ളില് ചോരപൊടിയുന്നമുറിവുകള്.<br />ഒടുക്കം<br />അറിവായ എല്ലാ വിഷമഭിന്നങ്ങളിലും<br />അംശവും ഛേദവും<br />പാകപ്പെടുത്തി മുന്നില് നിരത്തുന്നവനോട്<br />തന്നെ ഞാന് ഇക്കുറിയും ചോദ്യമുന്നയിച്ചു.<br />ഉത്തരം അവനെത്രയോ ലളിതം.<br />ഇരമ്പുകയും അലറുകയും ചെയ്യുന്ന<br />സാമീപ്യം, ആത്മാവാണത്.<br />വിങ്ങുകയും മുറിവാകുകയും<br />ചെയ്യുന്നതും അതു തന്നെ.<br />ആഴമറിയാത്ത,<br />ചോരയുടെ നനവുണങ്ങാത്ത<br />മുറിവുകള്<br />ആത്മാവിന്റെ കൈ രേഖകളാണ്.<br />ഉഷ്ണവും അതിശൈത്യവുമായി<br />ഉള്ളില് ഇരമ്പി നടക്കുന്ന തീഷ്ന വേഗങ്ങള്<br />അതിന്റേതു തന്നെ.<br />‘പക്ഷേ പേടിപ്പിക്കുന്ന ഈ<br />വിക്ഷോഭങ്ങളില് നിന്ന്<br />രക്ഷപെടാന് ഒരു വഴിയുമില്ലേ?’<br />ഉവ്വ്,തീര്ത്തും നിസ്സാരം<br />തികച്ചും ലളിതം<br />വായിച്ച് പഴകി ,വാക്കുകള് തേഞ്ഞ്<br />വിരസ്സമായൊരു പുസ്തകം പോലെ<br />അതിനെ ചുരുട്ടിയെടുക്കുക.<br />ഇറുകെയൊന്നു തൊടുമ്പോള്<br />തന്നെ പൊടിഞ്ഞൂ പോകുന്ന<br />ഒരു വസ്തുവാണ് സത്യത്തില് ആത്മാവ്.<br />പിന്നെ സൌകര്യം പോലെ<br />തീയിലോ കടലിലോ പുഴയിലോ<br />വലിച്ചെറിയാമല്ലൊ.<br />അങ്ങനെ ഞാന്<br />ആത്മാവിനെ വലിച്ചു<br />പുറത്തെടുത്തു.<br />അറിവുകള് തീര്ത്തും ശരിയായിരുന്നു.<br />കരിയും മെഴുക്കുമടിഞ്ഞ് അറപ്പിക്കുന്ന<br />ഒരു കാഴ്ച!<br />എന്റെ കൈത്തലത്തില്<br />ഏതോ അന്യ വസ്തുവായി<br />ആത്മാവ് നിലകൊണ്ടു.<br />വലിച്ചെറിയുന്നതിനു<br />മുമ്പ്,തൊട്ടുമുമ്പ്<br />എനിക്കൊരു തിരിച്ചറിവുണ്ടായി.<br />ഇപ്പോള് ഉള്ളില്<br />ക്ഷോഭിക്കുന്ന ഭൂമിശാസ്ത്രങ്ങളൊക്കെ<br />തീര്ത്തും ശാന്തമാണെന്നതു ശരി<br />ഒരു പക്ഷേ<br />ഇനി മേലും സര്വം ശാന്തമായി<br />എന്നും വരാം.<br />എങ്കിലും ഒരു വേള<br />ഈ കൊടുംകാറ്റുകള്<br />മനസ്സിനെ കീറിമുറിച്ച്<br />പാഞ്ഞു പോയ ആവേഗങ്ങള്<br />പെട്ടെന്നതു നിലച്ചു പോകുമ്പോള്<br />എന്തെങ്കിലും ബാക്കിയുണ്ടാവുമോ?<br />ഭയങ്ങള് ഏതൊരാള്ക്കാണ്<br />പിന്നീട് അഭയമാകാത്തത്?<br />അങ്ങനെ ആത്മാവിപ്പോഴും കൈ വെള്ളയില്തന്നെ!<br />അകത്തേക്കോ<br />പുറത്തേക്കോ?<br />പിഴുതു മാറ്റിയ ഒരവയവത്തെ<br />വേരുറപ്പിച്ചു പിന്നെയും<br />നിര്ത്താനാവുമോ?<br />അറിയില്ല<br />ആത്മാവിപ്പോഴും കൈവെള്ളയില് തന്നെ</div><div class="blogger-post-footer"><!-- Start FreeOnlineUsers.com -->
<a href="http://www.freeonlineusers.com">
<font color=#000000><script type="text/javascript" src="http://freeonlineusers.com/on1.php?id=64975"> </script> Online Users</font></a>
<!-- End FreeOnlineUsers.com --></div>അനിതാകൊക്കോട്ട്http://www.blogger.com/profile/10064305922920518221noreply@blogger.com6